To my sami, a konkretniej mówiąc - nasz czas. Dlaczego jest tak cenny? Ponieważ dajemy go tym, którzy są dla nas ważni, dzielimy się tym, czego mamy mało. W obecnym pędzie, zabieganiu, czas bardzo się skurczył. Porównując to brzydko do transakcji handlowej - im mniej towaru dostępnego, tym wyższa jego cena, by koszta się zwróciły. Choć tutaj słowa te są wręcz nie na miejscu. Dając czas drugiemu człowiekowi, rozmawiając z nim i poświęcając mu naszą uwagę, niczego mu nie sprzedajemy. Ofiarujemy "za darmo".
Oby tylko ten dar był dawany po cichu, bez poklasku. Niech to będzie wasz czas, czas wspólny. Wasz, czyli niedostępny dla innych, jeśli tego zechcecie. Wasz, czyli prywatny, wypełniony historiami, radościami oraz smutkami z życia twojego i jej / jego. Wspólny dar dla siebie nawzajem.
