Milczenie słów... Wrzask myśli.

     Dzieje się tak, gdy nie potrafimy i nie chcemy ze sobą rozmawiać. Sam często "uciekam" od relacji, dystansuję się. Przyjaciele, kumple, rodzina, w każdym środowisku społecznym może pojawić się ta blokada. Takie błędne koło - "nie chcę cię martwić", "dlaczego nie mówisz mi o tym?", "dlaczego nic nie napiszesz?". Gdy nie mamy kontaktu z kimś dla nas bardzo ważnym, rodzi się w naszych głowach pytanie "co robię źle?", "czemu on / ona jest takim egoistą?", "nie dba o mnie", itd. To jest właśnie ten wrzask myśli, natłok, chór! Bardzo trudny do opanowania, zmieniający nas i innych, wręcz raniący. A wystarczy powiedzieć. 

     A może już nie?...

Garderoba czasu

     Być może zadajemy sobie niekiedy pytanie, dlaczego tak, a nie inaczej, potoczyły się nasze losy? Dlaczego znaleźliśmy się w takim, a nie innym położeniu? Szukając odpowiedzi dowiadujemy się więcej o sobie, swoich możliwościach, granicach sposobu radzenia sobie z przeciwnościami losu. Przeżywamy radość, smutek, rozgoryczenie i inne emocje niezmiennie związane z naszym życiem. 

  Jednakże potrafimy postrzegać te chwile jako "białe" i "czarne". A przecież tak naprawdę przybierają one różne stroje. Szczęście mieni się w kolorach naszych wspomnień, spojrzeń w oczy osobie, której ufamy, którą kochamy. Tęsknota, żal za tym co było i już nie wróci, to ciemniejsze odcienie różnobarwne. Żałoba - czerń ziemista. Być może czas później "założy" szary i wnet biały strój - to będą nasze wspomnienia ze zmarłym związane. Być może jeszcze pozostanie "czarny krawat" smutku, "czarna apaszka" łzy. Ale przecież wiemy, że taka kompozycja kolorów - czerni i bieli - często kojarzy się też z elegancją... Szczęście, to jasne kolory, zieleń, czerwień - nadzieja i miłość. Czy nasz czas może znaleźć w swojej garderobie choć odcień tych barw? Wydarzenia, doświadczenia są tylko chwilą, zaraz pojawią się następne. Inaczej odziane. Inaczej - nie gorzej, nie lepiej. Przejrzyjmy się czasem w lustrze, jakim jest drugi człowiek. Popatrzmy, czy wszystko ze sobą współgra kolorystycznie, czy wyglądamy tak, jak chcielibyśmy tego. Zawsze można coś zmienić. 

Przyjaciel... najczystsze zwierciadło!

Piękny dar od nas dla innych.

 To my sami, a konkretniej mówiąc - nasz czas. Dlaczego jest tak cenny? Ponieważ dajemy go tym, którzy są dla nas ważni, dzielimy się tym, czego mamy mało. W obecnym pędzie, zabieganiu, czas bardzo się skurczył. Porównując to brzydko do transakcji handlowej - im mniej towaru dostępnego, tym wyższa jego cena, by koszta się zwróciły. Choć tutaj słowa te są wręcz nie na miejscu. Dając czas drugiemu człowiekowi, rozmawiając z nim i poświęcając mu naszą uwagę, niczego mu nie sprzedajemy. Ofiarujemy "za darmo". 

Oby tylko ten dar był dawany po cichu, bez poklasku. Niech to będzie wasz czas, czas wspólny. Wasz, czyli niedostępny dla innych, jeśli tego zechcecie. Wasz, czyli prywatny, wypełniony historiami, radościami oraz smutkami z życia twojego i jej / jego. Wspólny dar dla siebie nawzajem.

Warszawski komplet tramwajów Hyundai.

 Dokładnie 26.X 2023 roku do stolicy Polski przybył ostatni z zamówionych przez stołecznego przewoźnika tramwajów, jest nim typ 142N. Zamyka on proces dostaw łącznie 123 sztuk pojazdów koreańskiego producenta.

Wozy powiększające park taboru, to:

✓ 140N, tramwaj dwustronny, dwukierunkowy, pięcioczłonowy. Ilość: 85 sztuk.

✓ 141N, tramwaj jednostronny, jednokierunkowy, pięcioczłonowy. Ilość: 18 sztuk.

✓ 142N, tramwaj jednostronny, jednokierunkowy, trójczłonowy. Ilość: 20 sztuk.

------------

Źródło:

https://tramwar.pl/tramwar.html 

[widziany: 29.X 2023 r.]

Warto czekać.

     Każdy z nas w swoim życiu wielokrotnie na coś (lub na kogoś) czekał. Co wtedy czujemy? Odrobinę niepewności, połączoną z dużą dawką ciekawości, może jeszcze szczypta niepokoju - ale tego pozytywnego. Ot taki krótki przepis na czekanie. Na pewno wielu z nas wyobraża sobie i układa w głowie to, jak takie spotkanie miałoby wyglądać. Rzeczywistość weryfikuje jednak nasze oczekiwania - wtedy najczęściej musimy się dostosować do sytuacji. Nie mam na myśli tylko tych negatywnych, a wręcz przeciwnie - to te pozytywne najlepiej na nas działają i cieszą. 

Czekamy na list od bliskiej nam osoby, na spotkanie z przyjacielem, na werdykt w określonej sprawie i na wiele, wiele innych zdarzeń. Czas, który możesz komuś ofiarować - to największy i jeden z piękniejszych darów danych drugiemu człowiekowi. Tylko poczekaj na odpowiedni moment, bądź cierpliwy. Dobro zawsze wraca, pamiętaj o tym, drogi Czytelniku!

O, jeny! Będą tramwaje z... Jeny.

  

     Łódź pomału sprowadza niemieckie tramwaje całkowicie niskopodłogowe typu GT6M-ZR (G - przegubowy, T - silnikowy, 6 - osiowy, M - wąskotorowy na 1000 mm, ZR - dwukierunkowy). Będzie łącznie dziesięć sztuk, z pewnością przydadzą się do obsługi odcinków tras będących w remoncie lub jako tramwaje do nowych połączeń, bez pętli zwrotnych. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że pierwsze sztuki pojawią się nawet w bieżącym roku. Czas pokaże, jak te wozy sprawdzą się na łódzkich torowiskach. Jestem dobrej myśli!

Hmm..., a Poznań? Poczekajmy, może coś się wyklaruje w tej sprawie. Więcej o tym w kolejnych wpisach.

Źródło: 

https://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/z-jeny-do-lodzi-jeden-tramwaj-za-30-tys-euro-79984.html

Słowa za nami nie nadążają!

     Tak to już jest, szanowni Państwo. Markujemy inżynierię kontaktów. Oplatamy się ludźmi, gąszczem relacji, by tak naprawdę móc się w nich pogubić, znaleźć usprawiedliwienie dla naszej niepamięci o innych, o obietnicach lekkich jak piórko, unoszonych powiewem zabiegania i zaniedbania. Wicher duje! A przecież tylu mamy znajomych, followersów. Ot takie wirtualne spojrzenie, hmmm... A może to już wirtuozeria. Mistrzostwo! 

Jakże to tak, ja mam pierwszy się odezwać, ja mam po pół roku wznawiać kontakt. A ona / on?! Sam się na tym łapię, drogi Czytelniku, że moja postawa w kontakcie z drugim człowiekiem jest właśnie taka oczekująca, taka bierna. Straszne! Sieć naszych kontaktów, relacji międzyludzkich jest tak poplątana, że nie widać, gdzie jest początek, nie widać, gdzie, jaka relacja istnieje. Wreszcie - której relacji już nie ma, ponieważ cienka nić porozumienia pękła. 

     Szukajmy siebie nawzajem, realnie dbajmy o nasz kontakt z innymi ludźmi. Zabiegajmy o relacje, interesujmy się tym, co dzieje się u naszego znajomego, przyjaciela, rodzica, rodzeństwa. Ludzie, stanie się tragedia, stanie się tragedia milczenia, znieczulicy. I jest cisza... Dusząca cisza.

...

    Kolejny rok rozpoczął się już prawie miesiąc temu. Wiesz, moja Niedoskonałości, jestem ciekaw, co nam przyniesie. Kolejne miesiące przed nami, niejedna radość nas czeka, niejedna gorycz przez nas przejdzie. Lubię to nasze wspólne życie, tą codzienność, normalną - spokojną. Spędźmy ten rok razem, niech się dużo między nami dzieje, poznawajmy się nadal coraz lepiej. Jeszcze jest tyle do przeżycia, tyle jadu do wypicia, tyle pięknych róż... kolców danych z serca do serca. Jest zawsze na to wszystko antidotum, to miłość, tak bardzo skromna i cicha w dzisiejszym świecie. Pielęgnujmy ją, chrońmy. Ona jest zawsze w drugim człowieku, miejmy siłę, by jej w nim szukać.

"Jesteśmy piękni, Twoim pięknem, Panie!" - to słowa z pięknej pieśni kościelnej. Zachęcam Cię, drogi Czytelniku, do wysłuchania treści całej pieśni. Wsłuchaj się w nią, wsłuchaj się bardzo uważnie.